Leki osłonowe przyjmuje się w trakcie antybiotykoterapii, w większości przypadków nie należy jednak stosować ich bezpośrednio z antybiotykiem. Zalecana przerwa to około 1-2 godziny przed lub po zażyciu antybiotyku. Korzystnie na działanie leków osłonowych wpływa przyjmowanie ich w trakcie posiłku, co pozwala na podwyższenie pH i

Spis treści:Bactrim co to jest?Dawkowanie preparatuMożliwe skutki uboczneBactrim w ciążyBactrim a karmienie piersiąBactrim co to jest?Bactrim jest antybiotykiem dla dorosłych, dzieci i niemowląt już od 6 tygodnia życia. Lek można nabyć wyłącznie na receptę. Występuje w 2 postaciach:syrop Bactrim 240 mg/5 ml,tabletki Bactrim 480 działa przeciwbakteryjnie na drobnoustroje, które są wrażliwe na jego substancję czynną - kotrimoksazol. Stanowi ona połączenie sulfametoksazolu oraz do stosowaniaPreparat stosuje się w następujących chorobach, o ile zostały spowodowane przez drobunoustroje wrażliwe na kotrimoksazol:zapalenie ucha środkowego,zaostrzenie przewlekłego zapalnie oskrzeli,zakażenia przewodu pokarmowego - np. biegunka podróżnych i dur brzuszny,zakażenia układu moczowego,wrzód miękki,zapalenie płuc spowodowane przez Pneumocystis jirovecii oraz zapobieganie chorobie u osób dorosłych i młodzieży, zwłaszcza z ciężkimi zaburzeniami Bactrim w tabletkach przeznaczony jest dla osób dorosłych i młodzieży w wieku 12-18 lat. Syrop Bactrim stosuje się u niemowląt i dzieci od 6 tygodnia do 12 roku nie stosować tego lekuPreparatu nie mogą stosować osoby nadwrażliwe na kotrimoksazol lub inne składniki tabletek lub syropu. Ponadto przeciwwskazania do przyjmowania Bactrim stanowią:wiek niemowlęcia poniżej 6 tygodnia życia - obie postaci leku,wiek dziecka poniżej 12 roku życia - tabletki,ciężka niewydolność nerek - klirens kreatyniny <15 ml/min,ciężkie uszkodzenie miąższu wątroby,równoczesne przyjmowanie skład prepratu1 łyżeczka miarowa 5 ml syropu Bactrim zawiera 200 mg sulfametoksazolu oraz 40 mg pomocnicze to: celuloza zdyspergowana, parahydroksybenzoesan propylu, parahydroksybenzoesan metylu, sorbitol 70%, polisorbat 80, esencja bananowa 85509 H, esencja waniliowa 73690-36, woda tabletka Bactrim zawiera 400 mg sulfametoksazolu oraz 80 mg preparatuPreparat zażywa się doustnie - zaleca się stosować Bactrim po posiłku. Dawkowanie leku zależy od wieku i masy ciała pacjenta. Odpowiednią dawkę ustala lekarz biorąc pod uwagę przyczynę podania, indywidualny stan pacjenta oraz inne dolegające mu u niemowląt i dzieci poniżej 12 roku życiaAntybiotyk Bactrim u dzieci i niemowląt powyżej 6 tygodnia życia do ukończenia 12 lat należy stosować w postaci syropu. Zalecana dawka substancji czynnej, kotrimoksazolu, to 36 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych stosowanych co 12 godzin. Zazwyczaj w zależności od wieku małego pacjenta stosuje się:u niemowląt powyżej 6 tygodnia do 5 miesiąca życia - 2,5 ml syropu co 12 godzin,u niemowląt i dzieci od 6 miesiąca do 5 roku życia - 5 ml syropu co 12 godzin,u dzieci od 6 do 12 roku życia - 10 ml syropu co 12 przypadku zapalenia płuc wywołanego grzybem Pneumocystis jirovecii maksymalna dawka leku wynosi 120 mg/kg mc. na dobę. Antybiotyk należy wówczas stosować co 6 godzin w dawkach podzielonych po równo. Leczenie kontynuuje się przez 14 profilaktyce zapalenia płuc powodowanego Pneumocystis jirovecii należy podawać dziecku 900 mg/m2 pc. kotrimoksazolu na dobę w podziale na 2 dawki co 12 godzin. Czas stosowania to 3 kolejne dni w tygodniu. Należy przy tym pamiętać, że maksymalna dawka dobowa Bactrim odpowiada 1920 mg kotrimoksazolu (czyli 1600 mg sulfametoksazolu i 320 mg trimetoprimu). Dawkowanie u dzieci powyżej 12 lat i osób dorosłychPacjenci w tym przedziale wiekowym powinni przyjmować lek w postaci tabletek. Jeśli nie ma możliwości, by pacjent połknął tabletkę, można stosować syrop Bactrim. Szczegółowe zalecenia dawkowania oraz to, jak długo stosować antybiotyk Bactrim zależą od rodzaju zwalczanej zalecana dawka leku wynosi 960 mg substancji czynnej co 12 ciężkich zakażeniach zazwyczaj stosuje się 1440 mg leku również co 12 godzin. W zwalczaniu ostrych zakażeń antybiotyk należy przyjmować przez minimum 5 dni lub do momentu, w którym objawy zakażenia nie pojawiają się przez ostatnie 2 dni lub przypadku wrzodu miękkiego należy przyjmować dawkę 960 mg co 12 godzin. Po 7 dniach stosowania trzeba zweryfikować efekty leczenia – jeśli nie udało się złagodzić objawów, to może oznaczać, że szczepy wywołujące chorobę są oporne na lek. Lekarz zadecyduje, czy przedłużenie terapii o kolejne 7 dni jest antybityk Bactrim na zapalenie płuc spowodowane grzybem Pneumocystis jiroveciimaksymalna dawka dobowa kotrimoksazolu wynosi 120 mg/kg mc. pacjenta. Lek należy stosować w dawkach podzielonych po równo co 6 godzin. Zalecany czas terapii wynosi 14 profilaktyce zapalenia płuc powodowanego grzybem Pneumocystis jirovecii stosuje się dawkę leku w przedziale 480-960 mg raz na niepowikłanym, ostrym zapaleniu dróg moczowych należy zastosować pojedynczą dawkę jednorazową Bactrim w wysokości 1920-2880 mg. Najlepiej zażyć lek przed preparat ma być stosowany przez długi czas, tj. powyżej 14 dni, to należy stosować co najmniej 480 mg antybiotyku co 12 grupy pacjentówU osób w wieku podeszłym zalecane dawkowanie jest takie samo, jak ogólnie przyjęte dla osób dorosłych. Modyfikacji dawkowania mogą wymagać natomiast pacjenci z niewydolnością nerek. W zależności od wysokości klirensu kreatyniny:CCr powyżej 30 ml/min – można stosować dawkowanie standardowe,CCr w przedziale 15-30 ml/min – należy obniżyć dawkowanie do połowy standardowej ilości leku,CCr poniżej 15 ml/min – antybiotyk Bactrim jest hemodializowanym należy podawać początkowo kotrimoksazol w normalnej dawce nasycającej, a po zakończeniu każdej hemodializy dodatkowo połowę dawki. Natomiast u osób dializowanych otrzewnowyo stosowanie leku jest większej ilości leku od zalecanejW przypadku zastosowania zbyt dużej dawki antybiotyku należy skonsultować się z lekarzem. Przedawkowanie Bactrim może dawać objawy takie jak:bóle i zawroty głowy,nudności, wymioty, biegunka,zaburzenia wzrokowe i umysłowe,w ciężkich przypadkach - krwiomocz, bezmocz i pacjent przyjmuje zbyt dużą ilość leku przez dłuższy czas, to może wystąpić u niego przedawkowanie przewlekłe. Taki stan może prowadzić do zahamowania czynności szpiku (objawami są trombocytopenia lub leukopenią) oraz innych odchyleń w wynikach badań krwi, które spowodowane są niedoborem kwasu skutki uboczneNależy niezwłocznie zasięgnąć pomocy medycznej, jeśli po zastosowaniu leku wystąpi wysypka na skórze lub pojawią się jakiekolwiek ciężkie skutki skutki uboczne Bactrim obejmowały:wysypkę plamisto-grudkową z zazwyczaj towarzyszącym świądem,złuszczające zapalenie skóry,wysypkę odropodobną,wysykę,rumień,świąd,wykwity polekowe,wymioty,nudności,wzrost aktywności aminotransferaz,wzrost stężenia azotu mocznikowego we krwi,wzrost stężenia kreatyniny we często pojawiały się: pokrzywka, wzrost stężenia bilirubiny we krwi, zapalenie wątroby, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zakażenia grzybicze (np. kandydoza), drgawki, zaburzenia czynności zgłaszano następujące działanie niepożądane: omamy, neuropatię (neuropatię obwodową i parestezję), niedokrwistość (aplastyczną, megaloblastyczną, hemolityczną/autoimmunologiczną), leukopenię, granulocytopenię, trombocytopenię, cholestazę, hipoglikemię (w szczególności u pacjentów niedożywionych, z nieprawidłową czynnością nerek, chorobami wątroby lub przyjmujących kotrimoksazol w dużych dawkach), zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, ból żył i zapalenie żył, rzadko odnotowano natomiast: eakcje nadwrażliwości i reakcje alergiczne (obejmujące obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktoidalne, gorączkę, chorobę posurowiczą), rumień wielopostaciowy, ostrą uogólnioną osutkę krostkową, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, wysypkę polekową (której towarzyszyły eozynofilia i objawy ogólnoustrojowe), plamicę, plamicę Henocha-Schonleina, szumy uszne, zawroty głowy, ataksję, aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, objawy rzekomooponowe, methemoglobinemię, agranulocytozę, pancytopenię, alergiczne zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie błony naczyniowej oka, nadwrażliwość na światło, martwicę wątroby, rabdomiolizę, śródmiąższowe zapalenie nerek, zwiększoną diurezę, nacieki częstością nieznaną, tj. niemożliwą do ustalnia w oparciu o dostępne dane zgłaszano: hiponatremię, hiperkaliemię (szczególnie u osób z zaburzeniami metabolizmu potasu, stosujących preparaty zwiększające stężenie potasu, z niewydolnością nerek lub stosujących wysokie dawki trimetoprimu np. w leczeniu zapalenia płuc spowodowanego przez Pneumocystis jirovecii), poronienie samoistne, zapalenie naczyń mózgowych, zapalenie naczyń płucnych, zapalenie naczyń siatkówki, zapalenie naczyń, martwicze zapalenie naczyń, ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń, guzkowe zapalenie tętnic, ostre zapalenie trzustki, zespół zanikania przewodów żółciowych, bóle stawów, bóle mięśni, ostrą gorączkowa dermatozę neutrofilową, (zespół Sweeta). Część pacjentów, u których pojawiło się zapalenie trzustki, chorowało wcześniej na ciężkie choroby, niepożądane u pacjentów seropozytywnych były podobne do tych, jakie występowały w populacji ogólnej. Jednakże u osób zakażonych wirusem HIV niektóre skutki uboczne Bactrim mogą pojawiać się częściej i mieć odmienny obraz kliniczny. Wśród pacjentów seropozytywnych bardzo często występowały: wysypka plamisto-grudkowa, świąd, gorączka (której zazwyczaj towarzyszyła wysypka plamisto-grudkowa), wymioty, nudności, mdłości, biegunka, jadłowstręt, leukopenia, granulocytopenia, trombocytopenia, wzrost aktywność aminotransferaz, hiperkaliemia. Niezbyt często pojawiały się hiponatremia i w ciążyW przypadku antybiotyku Bactrim nie zostało jednoznacznie udowodnione, czy lek stosowany na wczesnym etapie ciąży wpływa istotnie na zwiększenie ryzyka wystąpienia wad rozwojowych u rozwijającego się płodu. Mimo to należy zachować szczególną ostrożność i stosować Bactrim w ciąży wyłącznie w sytuacjach, gdy jego podanie jest całkowicie niezbędne. Lekarz podejmując decyzję o terapii analizuje korzyści dla matki oraz ryzyko dla płodu. W przypadku konieczności wdrożenia leku kobietom ciężarnym zaleca się jednoczesne przyjmowanie kwasu foliowego, gdyż przypuszcza się, że substancja czynna może zniwelować jego ilość w organizmie. Nie zaleca się przyjmowania preparatu Bactrim w ostatnim etapie ciąży, ponieważ wiąże się to z ryzykiem wystąpienia u noworodka żółtaczki jąder podkorowych w a karmienie piersiąSubstancja czynna zastosowana w leku przenika do pokarmu kobiecego. Stosowanie antybiotyku podczas laktacji wymaga przeanalizowania, czy korzyści z leczenia przyniosą matce większą korzyść od potencjalnego zagrożenia dla na terenie Polski: Roche Polska Sp. z artykuł ma charakter informacyjny i nie może zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

Przedszkolak choruje nawet raz w miesiącu. Zwykle są to infekcje wirusowe – katar, kaszel, podwyższona temperatura, która może utrzymywać się nawet do tygodnia. Takie dziecko można przez dzień, dwa obserwować i podawać bezpieczne leki. Koniecznie jednak trzeba iść z dzieckiem do lekarza, jeśli objawy się nasilają albo pojawiają się dodatkowe, na przykład ból ucha. Na co - jakie leki? Farmaceuta radzi w domowej apteczce umieścić: Gorączka, przeziębienie – Paracetamol i Ibuprofen w syropie lub czopki. Ibuprofen syrop 10-15 kg - 100 mg trzy razy na dobę co osiem godzin, 16-20 kg - 150 mg trzy razy na dobę co osiem godzin, 21-29 kg - 200 mg trzy razy na dobę co osiem godzin, Ibuprofen czopki 12,5-17 kg jeden czopek co osiem godzin nie przekraczać 375 mg na dobę, 17-20,5 kg - jeden czopek co sześć godzin (nie przekraczać 500 mg na dobę). Przeziębienie – leki homeopatyczne – Oscillococcinum, krople L-52 lub Dagomed 46. Dzieci w tym wieku mogą dostawać witaminę c w tabletkach po 100 mg albo w kroplach (Cebion, Cevikap czy Juvit C), krople do nosa do dłuższego stosowania: homeopatyczne Euphorbium w aerozolu i/ lub Nasivin soft 0,01 proc. lub Otrivin 0,05 proc. Pomocna przy katarze jest sól morska (także do higieny nosa i do nawilżania w klimatyzowanych pomieszczeniach i podczas podróży). Delikatne rozpylacze dla dzieci mają: Marimer, Sterimar Baby czy Disnemar. Kaszel – syrop Stodal, Drosetux czy Malia Kaszel lub Prawoślazowy. Flegamina w kroplach lub Mucosolvan czy Ambrosol lub Flavamed należy zastosować w mokrym kaszlu z zalegającą wydzieliną. Prospan syrop dla tych dzieci, u których kaszel prowokuje wymioty. Zaczerwienione i bolesne gardło - aerozol Tantum verde lub lek homeopatyczny Homeogene 9. Od 4 roku życia na ból gardła może być do ssania orofar (w infekcjach wirusowych gardła) czy suplement diety activ angidin (zwłaszcza przy chrypie). Choroba lokomocyjna – od 5 lat można podawać Aviomarin (1/2 tabletki) oraz homeopatyczne Cocculine czy Lokomotiv pastylki do ssania powyżej 3-go roku życia lub plastry akupresurowe Transway. Pracę jelit poprawia Dicoman junior (obniża ryzyko zaparć, preparat na bazie błonnika i bakterii probiotycznych) - dla dzieci powyżej 3-go roku życia czy Alvia Zaparcia, syrop który można stosowac od 6. miesiąca życia, a który usuwa objawy towarzyszące zaparciom, takie jak: wzdęcia, ból brzucha, wyschnięty i zbity stolec wydalany z trudem.

Antybiotyki okulistyczne. Łysie oko nie jest tak niezwykłe u kotów, a weterynarz może przepisać maść, aby pomóc w usunięciu infekcji oka. Neomycyna, bacytracyna i polimyksyna B łączą się, tworząc często używaną potrójną antybiotyk maść, która jest skuteczna jako lek okulistyczny. Inne antybiotyki oftalmiczne obejmują 18. listopada to Europejski Dzień Wiedzy o Antybiotykach. W związku z tym postanowiłam powiedzieć Wam kilka słów na ich temat. Przypomnę również jak prawidłowo wykonać zawiesinę antybiotyku oraz jakie substancje przeciwbakteryjne są obecnie najczęściej przepisywane przez pediatrów. Co to są antybiotyki i jak działają? Antybiotyki, ogólnie mówiąc, są to substancje stosowane w leczeniu wszelkiego rodzaju zakażeń bakteryjnych. Ich mechanizm działania jest „prosty” 😉 Polega na: powodowaniu śmierci komórek bakterii – działanie bakteriobójcze ograniczaniu możliwości rozmnażania się, np. poprzez wpływanie na metabolizm komórek bakteryjnych – działanie bakteriostatyczne. Jak prawidłowo stosować antybiotyki? Ważne jest regularne przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych. Antybiotyki powinno się stosować zwykle 1, 2, 3 lub 4 razy na dobę. Ale! To nie wystarczy. Ważne są odstępy pomiędzy dawkami. Jeśli antybiotyk ma być wzięty 2 razy na dzień, koniecznie trzeba go brać co 12 h, jeśli 3 – co 8 h. Chodzi o to, żeby utrzymywać stały poziom leku we krwi. Jedyna różnica jest taka, że pierwszą dawkę należy przyjąć jak najszybciej po wykupieniu leku w aptece, nawet jeśli odstęp do następnej, wieczornej dawki będzie mniejszy niż zalecany. Od drugiej dawki trzeba trzymać równe odstępy. Zwykle pierwsze efekty leczenia widać w trzeciej dobie stosowania antybiotyku, jednak na pełne wyzdrowienie trzeba czekać do 5-7 a nawet 10-14 dni. Wielokrotnie słyszałam od pacjentów, że dany antybiotyk nie zadziałał i trzeba było po tygodniu zmienić go na inny. A czasem, po kolejnym tygodniu na jeszcze inny. Niestety, jest to bardzo często NASZA wina. Dlaczego? Otóż jest to związane z nieracjonalną antybiotykoterapią. Nieracjonalna antybiotykoterapia 1. Pacjenci zbyt szybko przerywają leczenie. Zamiast stosować antybiotyk na przykład 7 dni, kończą w trzecim, gdyż poczuli się lepiej. Tak naprawdę choroba nie zostaje wyleczona, a jedynie zaleczona. W tym momencie bakterie uodparniają się na daną substancję leczniczą i tworzą oporność. W przyszłości, gdy zajdzie potrzeba ponownie przyjąć antybiotyk, ten może już nie zadziałać, gdyż dane szczepy bakterii będą odporne na działanie leku. 2. Są osoby, które, gdy tylko poczują się gorzej, sięgają po antybiotyki, które pozostały im z poprzednich chorób. Robią to bez konsultacji z lekarzem, na własną rękę. Jest to wielki błąd, gdyż nie powinniśmy sami decydować o wzięciu leku przeciwbakteryjnego. A poza tym te kilka tabletek z założenia nie starczy nam na całą kurację, więc kolejna oporność gotowa! 3. Niestety wciąż zdarza się, że lekarze zbyt pochopnie przepisują antybiotyki. Co gorsze, pacjenci przyjmują je w przypadku przeziębienia, grypy czy opryszczki, które są chorobami wirusowymi. A antybiotyki przecież działają przeciwbakteryjnie, a nie przeciwwirusowo! Nie ma sensu więc zażywania ich w wyżej wymienionych chorobach. 4. Zdarza się, że to sami rodzice małych pacjentów wymuszają na lekarzach przepisywanie recept na antybiotyki. A wiecie dlaczego? Z jednej strony część rodziców jest teraz bardzo przewrażliwiona na punkcie swoich dzieci. Dmuchają na nie, chuchają. Na katarek od razu dawaliby antybiotyk. W upalny dzień biegają z czapką, sweterkiem i de facto swoim działaniem nie pozwalają dziecka układowi odpornościowemu wzmacniać się. 5. Druga skrajność to rodzice leczący dzieci tylko metodami naturalnymi, nie wykupujący przepisanych antybiotyków, np. na zapalenie bakteryjne oskrzeli, ucha czy płuc. Twierdzący najczęściej, że zawiesiny te zawierają tyle chemii, że wręcz dziwią się innym rodzicom wykupującym te „świństwa” swoim pociechom. Oni po prostu wierzą, że organizm dziecka sam zwalczy chorobę (sic!). Tak się najczęściej nie dzieje i może to stanowić zagrożenie zdrowia a nawet życia dziecka 🙁 Czy częste stosowanie antybiotyków szkodzi? Trzeba pamiętać, że bezsensowne i nagminne stosowanie antybiotyków osłabia naszą odporność oraz niemal totalnie zabija florę bakteryjną w jelitach. Doustny antybiotyk wpływa na każdą część naszego organizmu, lecząc z bakterii (jeśli takowa jest), ale powodując również inne powikłania. Jednym z częstszych problemów jest niestosowanie probiotyków w trakcie i po antybiotykoterapii (przez minimum 4 tygodnie po zakończeniu antybiotykoterapii). Antybiotyki zaburzają fizjologiczną florę bakteryjną. Poza zwalczaniem bakterii wywołujących chorobę, zabijana jest również nasza, niezbędna do właściwego funkcjonowania organizmu, flora fizjologiczna. Zadaniem probiotyków jest odbudowywanie flory jelitowej oraz zapobieganie rozwojowi grzybicy jamy ustnej czy pochwy. Więcej o probiotykach możesz przeczytać TUTAJ. Antybiotyk a chemioterapeutyk Chemioterapeutyki to związki chemiczne, które wprowadzone do organizmu zakażonego w odpowiednich dawkach powodują zniszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych. Można podzielić je na kilka grup, o działaniu: przeciwbakteryjnym – np. sulfametoksazol + trimetoprim; nifuroksazyd; ciprofloksacyna, metronidazol, przeciwgrzybicznym, przeciwwirusowym, przeciwgruźlicznym, przeciwpierwotniakowym. Chemioterapeutyki przeciwbakteryjne działają podobnie do antybiotyków. Różnią się jednak budową. Chemioterapeutyki otrzymywane są całkowicie syntetycznie, natomiast antybiotyki otrzymuje się na drodze półsyntezy z substratów naturalnych lub syntetycznie odtwarzane są struktury naturalne. Mówiąc prościej, antybiotyki mają swój odpowiednik w przyrodzie, a chemioterapeutyki zostały wytworzone przez człowieka metodami chemicznymi. Niektórzy mylnie przydzielają chemioterapeutyki przeciwbakteryjne do grupy antybiotyków. Nie jest to jednak prawda, choć efekt końcowy otrzymujemy ten sam – organizm pozbywa się patologicznych drobnoustrojów. Czy należy stosować probiotyki podczas stosowania chemioterapeutyków przeciwbakteryjnych? Teoretycznie nie, gdyż leki te powinny być toksyczne tylko dla bakterii, oszczędzając naszą florę bakteryjną. Jednak, chemioterapeutyki powodują zmianę składu mikroflory jelitowej, np. notuje się zwiększenie ilości grzybów, stąd mimo to zaleca się przyjmowanie probiotyku, dzięki któremu flora bakteryjna jelit wróci do normy. Jak poprawnie wykonać zawiesinę? Do sporządzenia zawiesiny należy użyć przegotowanej wody w temperaturze pokojowej (ok. 20-22 C). Dokładnie wstrząśnij butelką z antybiotykiem przez minimum 1 minutę, w celu rozluźnienia granulatu. Odkręć i zdejmij nakrętkę. Następnie dodaj do granulatu wodę; można to zrobić na dwa sposoby: albo nalej na wadze konkretną, określoną przez producenta, ilość ml wody albo uzupełnij do kreski, wskazanej na etykiecie. Jeśli wybrałaś ten drugi sposób, wodę najlepiej uzupełnić na dwa razy. Za pierwszym razem dodaj około połowy, zakręć, odwróć butelkę do góry dnem i energicznie wstrząśnij, aż do uzyskania jednolitej mieszaniny bez grudek. Trwa to czasem nawet do 2-5 minut. Następnie dodaj resztę wody lub dokładnie uzupełnij do kreski, zakręć i ponownie porządnie wymieszaj. Odstaw butelkę z gotową zawiesiną na równą powierzchnię i sprawdź czy sięgnęła ona dokładnie poziomu kreski. Jeśli tak, antybiotyk jest gotowy do podania. Jeśli nie, uzupełnij wodą i ponownie wymieszaj. Przygotowaną w ten sposób zawiesinę dawkuj najlepiej za pomocą strzykawek doustnych. Przechowuj antybiotyk zgodnie z zaleceniami producenta; najczęściej jest to lodówka, choć są wyjątki (możesz sprawdzić to w tabeli poniżej). Każdorazowo przed podaniem antybiotyku koniecznie wstrząśnij zawiesinę przez minimum 15 sekund. Podczas przechowywania, leki w postaci zawiesin rozwarstwiają się, osad opada na dno, a na górze pozostaje roztwór. Po wstrząśnięciu zawiesina wraca do jednolitej mieszaniny, co umożliwia równe dawkowanie. Jak przechowywać antybiotyki? W zależności od substancji czynnej, przechowujemy zawiesiny w lodówce bądź w temperaturze pokojowej. Po przygotowaniu antybiotyku może być on trwały przez 5, 7, 10, a nawet 14 dni. Sprawdź w poniższej tabelce jak prawidłowo przechowywać zawiesinę, która została przepisana Twojemu dziecku. Co zrobić w razie niewłaściwego przechowywania antybiotyku? Prawda jest taka, że nie da się na oko stwierdzić czy zawiesina nadaje się wciąż do użytku czy już nie. Jeśli producent zaleca przechowywać antybiotyk w lodówce, a my, np. przez noc albo dłużej pozostawimy ją w temperaturze pokojowej: w zawiesinie mogą zacząć namnażać się bakterie (pod wpływem ciepła i tlenu, który dostał się do butelki z powietrza), lek może się rozwarstwić i niemożliwe jest jego ponowne ujednolicenie, może dojść do agregacji (zlepiania) cząsteczek proszku, co w konsekwencji powoduje, że zawiesina nie jest jednorodna i w jednej porcji leku może być zbyt duża ilość substancji czynnej a w drugiej same substancje pomocnicze. Jedyne co można wtedy zrobić, to udać się (lub zadzwonić) ponownie do pediatry, powiedzieć mu o niewłaściwym przechowywaniu i wtedy lekarz zadecyduje czy wydać nową receptę, aby kontynuować leczenie dziecka. UWAGA! Klarytromycyna jako jedyna nie może być przechowywana w lodówce. Jeśli odruchowo trafi jednak w chłodne miejsce, należy postępować jak wyżej, czyli udać się do pediatry. Jakie antybiotyki przepisywane są najczęściej? Najczęściej pediatrzy przepisują: penicyliny – antybiotyki pierwszego rzutu, stosowane w zapaleniu gardła, migdałków, ucha środkowego, oskrzeli, płuc, zatok, dróg moczowych cefalosporyny – antybiotyki o szerokim spektrum działania bakteriobójczego, stosowane w zapaleniu gardła i migdałków, oskrzeli, zatok przynosowych, ucha środkowego, dróg moczowych makrolidy – antybiotyki o działaniu bakteristatycznym, stosowane w zapaleniu gardła, migdałków, zatok, ucha środkowego, oskrzeli, płuc (o przebiegu lekkim) Pamiętajcie, że recepta na antybiotyk ważna jest przez 7 dni. Podsumowując Od czasu wynalezienia pierwszego antybiotyku (penicyliny) w 1940, naukowcy opracowali już ponad 150 różnych substancji zwalczających bakterie, które uratowały życie milionom ludzi oraz zminimalizowały liczbę zgonów na skutek zapalenia płuc, jelit, biegunek i innych infekcji. Świadczy to o tym, że antybiotyki są niezwykle istotne w obecnej medycynie. Ale! Jeśli nie będą ono prawidłowo stosowane, prędzej czy później obróci się to przeciwko nam. Antybiotyki zamiast stać na straży naszej odporności, przez ludzką głupotę przestaną być skuteczne i staną się niebezpieczne dla zdrowia. Stąd bardzo ważne jest prowadzenie kampanii społecznych uświadamiających ludzi o odpowiedzialnym stosowaniu antybiotyków. Życzę Wam, abyście jak najmniej chorowali i jak najrzadziej musieli brać antybiotyki. Enjoy! Ana . 344 55 63 278 121 277 83 99

antybiotyk w tabletkach dla 5 latka